Een blog? Oeff...ik weet 't niet hoor. Klinkt als: kost veel tijd (en laat dat nu net iets zijn waar ik chronisch gebrek aan heb) en met zo'n sociale-media-onrust-kont als ik heb misschien niet helemaal voor de handliggend. Superknap vind ik 't, de dames & heren die trouw elke 5 minuten hun 18 social media-accounts checken en zo de hele dag door volledig op de hoogte zijn van zo'n beetje alles wat er speelt in de halve wereld. Een gave! Van de dunne ontlasting van de kat van de buren tot de nieuwe zwembroek van Victor uit Polen, niets ontgaat ze. En mij dus wel.
Mmm...mijn mobiel & ik zijn niet onafscheidelijk dus. Heb er een tijd geleden FB en IG vanaf gegooid, omdat ik er heel ongedurig van werd om steeds een soort van opgejaagd te worden door de behoefte te gaan checken of die en die iets gepost had en of er al gereageerd was op mijn berichtjes. Bevalt me prima! Als ik met m'n kids een spelletje doe of gewoon tv zit te kijken ben ik met m'n kids een spelletje aan 't doen, of zit tv te kijken. Hoppa, nu jij weer! Een beetje lummelen om 't lummelen, 't heilige niks doen, zonder prikkels. Heerlijk.
Opgegroeid op een boerderij waar ALTIJD wat te doen was, heb ik alleen niet zo'n zitkont van nature. Want klussen waren er altijd. Ons pap & mam betrokken ons overal in, dus mijn zus en ik hebben heel wat uurtjes klimmend in appelbomen, ravottend op de hooizolder & steentjes bikkend doorgebracht. Fikkie stoken en er onnozel dichtbij lopen tot je schoenen smelten, helpen als er een geit moest jongen & elke dag bloemen plukken in je achtertuin. Magisch! Als kind kun je je niet rijker voelen dan in de vrijheid & natuur rondom de boerderij. Dus dat ik altijd klussen zie en ze ook maar al te graag aanpak is toen ontstaan. Ik klus niet om 't klussen zelf, maar word er nog net zo kinderlijk blij van als toen. Als kind zie en ontdek je zoveel dingen die we jammer genoeg daarna vaak door alle hectiek vergeten te zien. Je kon uren op je rug liggen en kijken naar de wolken, om je een half uur later te verwonderen dat de lucht heel anders was. Nee, nu niet. Nu ligt de was nog op je te wachten, moet je kind uit school en haast je je te pletter om op tijd te zijn bij de kapper. Niks lucht. En toch zou je 't eens stiekem moeten proberen. Gewoon heel even wél kijken. Naar die gekke wolk. Of naar 't onkruid wat groeit tussen de stoep (en dan niet gelijk wegplukken!). Hoe 'n mier rondsjouwt met een veel te groot blad of die stengel in de vaas wel heel apart kronkelt. Zomaar, kleine dingen die je nooit opvallen. Word je blij & rustig van. Zo teken ik wel 'ns bloemen of dieren. Niet omdat ik vind dat ik er heel goed in ben, helemaal niet zelfs, maar dat hoeft ook niet. Soms heel gedetailleerd, soms kinderlijk simpel. Het helpt me om weer 'ns echt te kijken. En al lijkt 't dan niet precies, kunst is altijd uniek toch ;-)!
Eigenlijk is 't een stikgoed idee, dat bloggen. Een prima plek om 't plezier wat ik zelf heb ik klussen & beleven over te brengen zodat we 't mooi samen kunnen gaan doen! Aangezien ik er toch een ton van heb, van die ideeën, en er altijd wel wat te klussen valt ga ik 't gewoon met je delen! Misschien raak je er wel door geïnspireerd om ook wat te gaan maken, dat zou té leuk zijn toch.
Dus gaan met die banaan! Ik ga niet beloven hoe vaak je een berichtje kunt verwachten, want hè...aan verwachtingen doen we dus mooi niet. Het moet wel 'n beetje leuk blijven hè ;-)
